Ik mag 'm wel, die dokter Phil, de sympathieke tv-psychiater, ooit ontdekt door Big Oprah en sinds jaar en dag presentator van zijn eigen TV-show. Af en toe is hij vreselijk chauvinistisch, betweterig en dominant, maar zo door de bank genomen kan ik zijn nuchtere kijk op de zaken die hem worden voorgelegd wel waarderen. Mijn goede vriend Henk, pensionado en inmiddels 3x gescheiden, is een groot fan van goeroe Phil. Had hij diens adviezen 30 jaar geleden maar gehoord, dan had hij ongetwijfeld minder hoeven investeren in advocaten en verhuizingen.
Ok, de meeste gasten in zijn show zijn te triest voor woorden, maar de toverdokter weet telkens weer een amusant advies te geven. Het publiek lacht, klapt en stamt enthousiast, ongetwijfeld op aangeven van de floor manager. Familiedrama? Overspelige echtgenoot? Dwangneurose? Ernstig overgewicht? Lastige schoonmoeder? Een combinatie van al deze dingen? Dokter Phil weet er wel raad mee! Natuurlijk, u en ik schieten spontaan in de lach bij het zien van zoveel zelfveroorzaakt leed. Af en toe vermoed ik dat de gasten acteurs zijn die ontdekt willen worden, hopend op een doorbraak in Hollywood. Er zitten zeker een paar Oscar-kandidaten bij; hoe kan je zoveel stupiditeit spelen, vraag ik me regelmatig af.
Eén van de hoogtepunten die ik dit jaar heb gezien, was een jongeman die zijn draai in de maatschappij niet leek te kunnen vinden. De details kan ik u niet vertellen, want ik kwam al zappend midden in de uitzending terecht. Niet dat u denkt dat ik voorgeprogrammeerd op de bank plaatsneem in afwachting van de Dr. Phil Show; nee, zo erg is het niet. Ziet u mij al zitten? Prettig geïnstalleerd, zak chips en glaasje fris bij de hand, voeten op het bankje en klaar voor de eerste lachsalvo's. Het klinkt aantrekkelijk, maar gelukkig heb ik als sales coach een druk genoeg leven om die verleiding aan mij voorbij te laten gaan.
Enfin, de jongeman in kwestie keek schaapachtig voor zich uit en had schijnbaar besloten om vooral niet bij Dr. Phil te gaan tegensputteren. Als je al zo oenig bent om plaats te nemen voor de camera's om publiekelijk te worden geknipt en geschoren, dan luidt het motto: vooral niet bewegen! Wat volgde was een “million dollar advice”, om een mooie Amerikaanse kreet te gebruiken. Onze tv-shrink analyseerde het probleem ongeveer zo: luister, je weet niet wat je met je leven wilt doen, dus laten we kijken naar je kwaliteiten. Je ziet er verzorgd uit, je haar zit goed, je kunt aardig babbelen, je bent van nature geen slecht mens, je bent niet echt dom maar je hebt geen serieuze opleiding genoten. Dus wat kan je worden in dit leven? Even zien... volgens mij staat je een geweldige carriere te wachten als... verkoper! Dat is het! Word verkoper!
U begrijpt, ik hield het niet meer. Hilarisch schuddebuikend van het lachen rolde ik van de bank, de zak chips vloog in het rond, glas cola spontaan over de vloer, tranen biggelden over m'n wangen.... Dit alles dan wel virtueel, want zoals gezegd heb ik geen tijd voor coach potato gedrag. Heus, ik heb een echt leven, met alles erop en eraan. Niks mis mee. Of... zal ik toch maar even een mailtje sturen naar Dr. Phil? Misschien adviseert hij mij ook om verkoper te worden, want ik ben net naar de kapper geweest. Oh wacht, ik heb wèl een opleiding genoten. Balen.
